Svona gerir maður ekki!

Var á ferð í London með góðum vini mínum í síðustu viku. Tókum vikuferð á þetta og gerðum það sem túristar gera, heimsóttum drottninguna, kíktum yfir borgina í London Eye, kíktum á Lion King söngleikinn (magnað!) og löbbuðum rúma 100 km í leit að gjöfum, fötum og bjór. Ekki vandfundið þarna í London þar sem allt er í gangi, samtímis. Þessi ferð opnaði augu okkar að því hversu gott væri að hverfa í fjöldann, en þó aðallega hversu fjandi gott sé að vera Íslendingur. Í ljósi smæðar okkar og sakleysis getum við vaðið um allan heim tiltölulega óáreitt og látið eins og okkur sýnist (innan okkar eigin siðferðismarka). Við eigum okkur nefnilega frasa sem segir: Svona gerir maður ekki.

Þó að ýmislegt hafi breyst, og menn á ýmsum sviðum viðskiptasamfélagsins hafi farið dálítið út fyrir þetta, dópið sé að aukast og unglingar verði latari með hverjum árganginum sem líður, þá er þessi frasi í fullu gildi. Þó að bankinn græði 40 milljarða, þá förum við ekkert og rænum hann, eða honum. Svoleiðis gerir maður ekki. Maður reynir bara að gera betur sjálfur!

Þó að olían sé af skornum skammti hérna, þá eigum við nokkuð sem er mjög dýrmætt og mun sennilega verða bitbein í framtíðinni og það er vatnið. Nú er bara spurning hvort það muni baka okkur vandræði í framtíðinni, eða hvort nafnið á landinu muni halda áfram að fæla burt freku vitleysingana þarna úti í heimi.

Það var gott að koma heim frá London, skil vel að Kasparov komi hingað í frí. Það er æðislegt að vera Íslendingur.

Garrí Kasparov: Íslendingar heppnir að eiga enga olíu

Athugasemdir

[Sigurður Jökulsson, 26.8.2007 kl. 23:57]

Ef út í það er farið, þá er norðurpólsfarakeppnin ekki bara keppni um olíu, heldur allt þetta bráðnandi vatn.